నా ధోరణి

నా ధోరణి

_______________కృష్ణ మణి

ఏమయ్యింది

నాలో ఇంతలా కొత్త ప్రవాహం

అలుగు దాటి వరదై

ఆలోచనా పొంగు పారుతున్నది

ఆ ధోరణి

పచ్చటి పంటలకు

చల్లటి సమాజానికి

వెచ్చటి ప్రణయానికి

ఎర్రటి అడవిబాటకి

కమ్మటి తెలుగుకి అండగా ఉంటూ

హాయిగా సాగుతూ 

తుళ్ళుతూ లేస్తూ

గట్టిగా పొడుస్తూ

మెత్తగా తాకుతూ

చిక్కగా కారుతూ

కొంటెగా నవ్వుతూ

ఆవేశానికి ఆదిగా

ఆవేదనకు ఓదార్పుగా

రాజ్యానికి మెండుగా

ఆప్యాయతకు ఆలంబనగా ఉండాలని కోరుతూ

సదా మీ ఆప్తుడు

కృష్ణ మణి 

అర్ధమయ్యింది

అర్ధమయ్యింది

____________________కృష్ణ మణి

ఊరవతల ఊరవిచ్చుకల ఉరుకులాటను జూసి

పిట్టల అల్లరనుకున్నాను

అది పామెంట వడుతున్న అమ్మ తనపు ఆవేశమని  

మెల్లంగ అర్ధమయ్యింది

అంబా అని  ఆవు అరుస్తుంటే

పల్లెకే అందమని మురిశిన

అది దొడ్డిల గట్టేశిన లేగకోసమని

మెల్లంగ అర్ధమయ్యింది

నాటేస్తున్న అమ్మల పాటను ఇని

కొండలు నిద్రబోతున్నయనుకున్న 

అది ఆకలి గొంతుల అరుపులని  

మెల్లంగ అర్ధమయ్యింది

శేన్లళ్ళ గొర్లమందల నిద్రలు జూసి

దుక్కిల ఒళ్ళు అందమయ్యిందనుకున్న

అది పట్నం కడుపులో తేలే మూగ నాల్కెలని

మెల్లంగ అర్ధమయ్యింది

ఊరు మెల్లంగ రంగుమారుతుంటే

షోకుల పరుగులని నవ్వుకున్న

అది ఆరిన బతుకు పోరాటాల కొత్త శిత్రమని

మెల్లంగ అర్ధమయ్యింది

ఏమర్దమయినా మెల్లంగ

ఆకిరికి అర్ధమయ్యింది ఎందంటే

ఆకలి తిప్పల ఆరాట పోరాటాలే ఎక్కడ జూసిన

కృష్ణ మణి

గొర్రెల మంద

గొర్రెల మంద

______________కృష్ణ మణి

నేనే పరాన్నజీవిని

పరాన్నబక్కు అని కూడా అంటారు

ఏదైతే ఏందిరాబై

మంది మీద బతుకుడే గదా

మనమందరమూ సోదరా

అవును బై  

పక్కొల్లది గుంజుకు తింటేగని నిద్రబట్టదు

అయితేంది ?

అట్లా కాదుగని

ఒక్కసారి ఆలోచించు

సృష్టిలో జీవులన్నీ పరాన్నజీవులు కాకుంటే ఏం జరిగేదో

ఏమయితుండేబై  

సముద్రంలో చేపలు నిండి

నీళ్లన్నీ పైకొచ్చి జమీనుని ముంచి

ఈ భూగోళం ఒక వింత ఆకృతితో పంది మసలినట్లు ఉండేది

మనిషి ఎంతకాలమని నీటిమీద బతుకుతడు

ఎన్నడో ఖతంయ్యేటోడు

లేకుంటే ఇప్పటికి గుడ్డబట్ట కానక

కోతికి తాతయ్యేటోడు

నిజమే బై అట్లానన్నా కాకపాయే

ఇని కావురం సల్లగుండా

గుండెలల్ల ఈ అగ్గిగోళాలు బగ్గుమని పొగలు జిమ్ముడు ఉండేవా ?

రంగుల గుద్దులాటలుండేవా ?

నా కులమనీ  

నా భాష అనీ  

నా సంస్కృతి అనీ  

జబ్బలు సరసుడు ఉండేదా ?

ఈ ఓర్వజాలని గుణాలు

పెద్దకూర పంచాదులు ఉండేవా ?

ఆడమగ తేడాలు

కట్నం సావులు

కనికరం లేని కసాయిల షికారులు ఉండేవా ?

మతం గొప్పలు

పీఠం తిప్పలు

తేరని అప్పులు

ఈ దగ్గులు తుమ్ములు

దావఖాన జబ్బులు ఉండేవా ?

మతమంటే అనిపిస్తుంది

కనీసం మనిషికి మతం పిచ్చన్న లేకున్నా

అసలు మతమనేది లేకున్నా చరిత్ర ఎట్లుండేదో ?

జీవులు పరాన్నబక్కులైనా ఏమిగాలేదు కాని

మనిషికి అహంకారమనే విషాన్ని చిమ్మకున్నా బాగుండేది  

  

చలో బై సాబ్

యాదిజేసి మనసుకాలవెట్టినవు

చాయి తాపియ్యి నడువు

కృష్ణ మణి   

ఆశ

ఆశ

____________కృష్ణ మణి

ఆ సాయంకాలం కొండ గాలి ఈల వేసింది  

ప్రకృతి పరవశించి చిందులేసింది

సకలజీవం జోలలూగింది

మౌనంగానే ఎండుటాకులు నవ్వుతున్నాయి  

గెంతులేసే పసికూనలు గాలిని కౌగిలించుకున్నాయి  

మోడువారిన చెట్టుపుట్టకు వానకబురు చలువచేసింది  

ఊటబీటల ఎదురుచూపులకు

రేపటి సూరీడు మబ్బుపడతాడని సంబురం

ఈ ఈలపాట

నిజంగా ఆశల పల్లకిని మోసుకొచ్చింది

ఆశలోని ఆనందం

ఆశతీరితే అనుభందం

ఆ పాట

రేపటి ఉత్సవానికి శంఖారావం

నేటి పస్తులకు చరమగీతం

నవచైతన్యానికి సమరగీతం  

కృష్ణ మణి    

సీతాకోకచిలుక

సీతాకోకచిలుక

_________________కృష్ణ మణి

వెలుగు జిలుగుల జాతరలో

మరచిపోయాను నన్ను నేను

ఏమని చెప్పను

ఎలా చెప్పను

దూరంగా ఉండి

దీర్గంగా చూస్తున్న కళ్ళలో

ఒక సుడిగుండం నన్ను దగ్గరకు లాగింది

బయటకు చాల కష్టంగా ఉండి

లోపల ఇష్టంగా అలలు హోరును పెంచి

మెల్లి మెల్లిగా దగ్గరకు వెళ్లేలా చేసింది

ఎందుకో ఇలా ఆకర్షించబడ్దోనని ఆశ్చర్యపడి 

ఆ సుడిగుండంలో నా తాలూకు గుర్తులేమైనా ఉన్నాయేమోనని

కళ్ళను చూసాను

అప్పుడే ఒక గగుర్పాటు చిత్రం ఉలిక్కిపడేలా చేసింది

అది నేనే

ఈ ఉరుకుల పరుగుల సమాజం

ఇంతకాలం నన్ను నేను మరిచేలా చేసింది

నాకు నేను దూరంగా ఉండేలా చేసింది 

లోకానికి దూరంగా పరిగెత్తి నిలచి గమనించాను  

అప్పుడనిపించింది

గుండె శబ్దం మెల్లిగా చెప్పింది    

ఇక ఎంతకాలం కృత్రిమ లోకంలో

నిన్ను నీవు చంపుకొని బతకడం

సమాజపు వికృత విష పొరలను పక్కకు లాగి చూడని

నా కట్టుబాట్లు

నా వేషం

నా భాష

నా మతం

నా చుట్టూ ఒక వలయాన్ని కట్టి

నన్ను బందీని చేసి

స్వార్ధం నింపి

నాపై నేనే దండయాత్ర చేసి

నన్ను నేను చంపుకునేల చేస్తున్నాయి !

ఇప్పుడు నేను స్వతంత్రుడను

గూడులోంచి రెక్కలు విప్పిన సీతాకోకచిలుకను

కృష్ణ మణి

బంగారం

బంగారం

_____________కృష్ణ మణి

అమాయకపు చూపు

దీనంగా చూసింది నావైపు

నాన్న, అమ్మ తిట్టిందని

జారుతున్న జలపాతం  

తన చెక్కిళ్ళపై నుండి రాలుతుంటే

మనసు కొవ్వొత్తిలా కరిగి

చేతులు చాచి గట్టిగా అత్తుకొని

తన కంటివాగు ఆగే దాక

నా మనసు వాగును జతచేసాను తన కంటబడక

ధైర్యం నింపుకొన్న చిట్టి గుండె

నాన్న, నా తప్పేమీ లేదంటుంటే అమాయకంగా

పోనీలేమ్మా , అమ్మను కొడదాము సరేనా అంటే  

మోహంలో సంతోషం

పెదాల్లో ఎటకారం

వాళ్ళమ్మను చూస్తూ

అలిగిన తల్లిని ఓదార్చేది ఆ చిట్టి తల్లే మరి

అమ్మా , అమ్ము తింటా అనగానే

కన్నతల్లి ప్రాణం విలవిలలాడి

ఆ చిన్ని బొజ్జను నింపి తన గుండెను నిమ్పుకొంది

ఆద మరచి నిద్రలోకి జారుకున్న పసిప్రాణాన్ని చూస్తూ

మా బంగారం అంటూ మురిసిపోవడం మాములయ్యింది  మాకు

కృష్ణ మణి

  

ఆకలి పిల్లి

ఆకలి పిల్లి

_________________ క్రృష్ణ మణి

శత్రువునే

నీ నిండు ఛాందాసానికి

రేయి పగలును వేరుగా చూసి

చీకట్లో చిందేసే నీ అరాచకానికి

శత్రువునే

పది కూడా నిండని

పసిమొగ్గలను చిదిమేసే నీ మొండి కత్తికి

కోరికను నిమురుతూ వాంచగా చూసే నీ కళ్ళకు

శత్రువునే

మనసును వదిలి

శరీరానికి ముసుగేసి

దుఃఖాన్ని సుఖమనే ఎక్కిరింపుకు

శత్రువునే

తలాక్ అని

నీ ఆధిపత్యాన్ని

గర్వంగా చాటుకునే అహంకారానికి

శత్రువునే

ఏలేటోడికి ఎందరైనా అనే

నీ వంకర నొసలుకు

నీ పిల్లలను నువ్వే మింగే పిల్లి ఆకలికి

శత్రువునే

మొగనితో పాటే కాలుమని తోసే

నీ బలిసిన చేతులకు

అచారం పేరుతో ఆకలికి మాడ్చి చంపే

నీ కసాయి గుండెకు

ఏమి చెస్తావురా పిచ్చి మనిషి

నలుగురు పిచ్చొళ్ళను పోగేసి కరవడం తప్ప

నీ అహం దిగే వరకు

అగ్గి రాజెస్తెనే ఉంటా

కట్టె కాలేవరకు

అది నీదో లేక నాదో

క్రృష్ణ మణి