బిత్తర చూపులు

బిత్తర చూపులు
__________________ కృష్ణ మణి

ఇంటర్వెలుకు స్కూల్ బంకొట్టి
మార్నింగ్ షోకి టికెట్లు దొరకక
ఆకలికి మాడుతూ
మ్యాట్నీ షో చూసే కన్నులకేం తెలుస్తది
ఆ సినిమా మాజా

దోస్త్ కోసం ఇరాని హోటల్లో
కప్పు కింద చాయి ఎండినంతసేపు
ఎదురుచూసే మనసుకు తెలుసు
టైం ఎంత విలువో

బస్టాపుల
పొయ్యే బస్సు పోగా
వచ్చే బస్సు రాగా
పని పాట లేని యదవని
విసుక్కనే ఆంటీలకు అమ్మాయిలకు తెలుసు
ఎప్పటి నుండి ఈగలు గొడుతున్నానో !
పాపం వారికేం తెలుసు
నేను ఇంకో యదవ కోసం
ఎదురుచూస్తున్నానని

పెండ్లికెల్దామని పదింటికి రమ్మనీ
షాపు నడుపుతూ రెండుదాక ఆపీ
మూడుకు మూడు లేదని
చౌరస్తల దింపీ
తినడానికి ఇంటికెళ్ళే వానికి
ఏందెలుస్తది ఆకలి బాధ
నా అసహనం
నా షార్దం
నా పిండాకూడు
వానికర్దమయ్యే భాషలోనే కదా తిట్టాలి

మనిషికి ఎదురుచూపులు ఎంత పరిక్ష పెట్టినా
ఫలితం శూన్యమని గ్రహించినప్పుడు
మనిషిపై మనిషికి నమ్మకాలు కరువై
ప్రేమాభిమానాలు కనుమరుగయ్యాయని
కలతచెందడం సహజమేగా

కృష్ణ మణి

యాదికొచ్చిన సద్ది

యాదికొచ్చిన సద్ది

_________________కృష్ణ మణి  

మాలేస పొద్దయ్యిందని ఉరుకులాట

ఇస్కూల్ పోనీకే

జరమొచ్చి అమ్మపొయ్యి ఎలగక ముందే

ఘనఘనామని బడిగంటలు మొగతయి

గొర్లకాడి మల్లన్న కట్టెకు సద్దోలె

పుస్తకాల తగ్గి సంచి నా సంకకు

ఇల్లుదాటి ఇంత నడిశి

సత్తిగాని ఇంటికాడ ఆగాలె

సోకుల నవాబుసాబు ఇంకా తానం జేస్తుంటడు   

ఆల నాయిన నన్ను జూసి

ఏం ఓయ్     

మీ అల్లునికింత తెలివిజెప్పరాదోయ్

టయానికి లెవ్వడు

మన్నుదిన్న పామోలె మసులుతడు

ఒరలంగ ఒరలంగ

ఇగో ఈడిదాకొచ్చిండు మీ సరింగా

బువ్వగలిపి అక్క

సత్తిగాని నోట్లగుక్కుతుంటే

సద్దన్నం మిగలక

కడుపులెలుకలురుకుతుంటుండే  

ఇద్దరం గలిశి

లచ్చింగాని దెగ్గరికి పోవాలె

ఆడు ఊరవతల సాకలి దుక్నం నడుపుతడు

ఇగరాడు అగరాడు

టయం అయితుంది

సాలింక పోదామని తొవ్వ మర్లితే

ఒస్తడు కష్టవోతు

డొక్కు సైకిల్ మీద ఎనుగంబారోలె మూటలేసుకొని  

ఆనమ్మ తిట్టుడుగానితిట్లు తిడుతుంటే

మమ్ములజూశి నవ్వసాగుతడు వాడు  

ఆ నవ్వుల ఆకలిమోకం ఎలుగుతుంటది  

సాలయ్యింది నడువుబే ఇస్కూల్ రావాని తిడితే

గుండీలు లేని అంగికి కాంటలు వెట్టుకొని మాసరింగ నడిశెవాడు

సదువులమ్మ ఇంటికి

తొవ్వపొంటి శెట్లమీది పచ్చులు పలకరించే పానమైన మనషులను

ఒరాలమీద పరుగులు

ముసురంటిన వరిశేల్ల అందాలు

కప్పలకై పాము పరుగుల అచ్చులు

గమ్మత్తైన పురుగులు

శేన్లళ్ళ అమ్మలక్కల పాటలు

మరువజాలని గుర్తులవి

ఆ ఆటపాటల నడకలు

ఇగజేరెను ఇస్కూలు

కొనకు

ఆ నడకాగలేదు

మా సదువాగలేదు

శెట్టాగలేవు

పిట్టాగలేదు  

శేనాగలేదు

ఊరి చెరువాగలేదు

ఊర్ల ఇండ్లాగాలేవు

పట్నం

ఊరిని మింగి

పానం లేని

సిమెంటు రోడ్లనిగన్నది

కృష్ణ మణి   

              

కుచేలుడు

కుచేలుడు

_____________ కృష్ణ మణి

నా మిత్రుడు కుచేలుడులా 

అవసరం ఉండి వస్తాడు

ఎలా అడగాలో తెలియక

అటు ఇటు చూస్తూ

తడబడుతాడు

అర్ధం చేసుకోలేని వాడిని 

ఒక నిమిషం ఉండురా మాట్లాడుదామని   

డబ్బివ్వాల్సిన వానికి ఫోన్ చేసి అరిస్తే

అదేదో వీడినే అన్నట్లు అవమాన పడతాడు

పలానా వాడు తెగ ఇబ్బంది పెడుతున్నాడురా  

అని బాధను చెప్పుకున్నాను

నేనడిగి ఇచ్చేటట్లు చేస్తానురా బెంగపడకని

ధైర్యం చెప్పి వెళ్ళాడు

డబ్బిచ్చేవాడు తిరిగిస్తూ

ఆ అన్నకు ఎందుకు చెప్పవన్నా

నీ డబ్బును ముంచుతానా అన్నాడు

స్నేహానికి విలువిచ్చి

మన కష్టాలను తనవిగా భావించే వాడే

నిజమైన మిత్రుడు

నా మిత్రుడు 

కాని వాడు

నేను కృష్ణున్ని కాలేననే బాధను మిగిల్చాలనుకున్నాడు  

అమాయకంగా

కృష్ణ మణి     

చందమామ నవ్వు

చందమామ నవ్వు

_________________కృష్ణ మణి

గుర్తున్నది

నా కనుబావి పొంగినప్పుడు

నీ చెంపను అడ్డుగా పెట్టి

మనసుతో తుడిచావు

ఏమి చేస్తున్నానో తెలిసి

కష్టాన్ని ప్రేమిస్తూనే

ఆకలి కడుపును మంచినీళ్ళతో నింపుకున్నావు

సమయం దాటి

నరకంగా గడుస్తున్న రోజులను నిందిస్తూ

పరుష చూపులను దింపుకొని

సహనంగా చల్లని వెన్నలను కురిపిస్తున్నావు

నాలో ప్రళయాన్ని మౌనంగా భరిస్తూనే

అధైర్యాన్ని అధిగమిస్తూ

ధైర్యాన్ని నిమ్పుతున్నాను

దిగులుచెందకు ప్రాణామా

రేపటి వెలుగు నీడన మన సుఖాన్ని చూస్తున్నాను

చందమామ కూడా కలిపాడు నవ్వును

ఇసుక తిన్నలపై కూర్చున్న మనలను

సముద్రంపై నుండి చూస్తూ

కృష్ణ మణి

దీపం

దీపం

______________కృష్ణ మణి

నింగిలోంచి

భూమికి దగ్గరగా వచ్చినప్పుడు తెలిసింది

ఎంత అందంగా ఉందోనని !

అన్ని గ్రహాలు ఉన్నట్లు గుండ్రంగా ఉన్నా

ఆ అందాల ప్రక్రుతి హొయలు

మనసుని కట్టిపడేసింది

దగ్గరగా చూద్దామని కదిలితే

ఏవో రేకుడబ్బాలు చువ్వలు దాడి చేసాయి

భూమికి రక్షణగా

ఎదో శక్తి ఇలా చేస్తుందని అనుకున్నాను

తెల్లని మబ్బుల ఊయలలు

దోలాయమానం అంటే ఏంటో రుచి చూపించాయి

అ నీలి సంద్రం మధ్యలో పచ్చటి మైదానపు ప్రదేశాలు

అక్కడక్కడ గోదుమరంగు ఇసుక ప్రాంతాలు

కన్నుల పండుగనే చెప్పాలి

ఒక చక్కని పచ్చని ప్రాంతంలో దిగి

అక్కడి ప్రాణుల్ని గమనించాను

ఒక ప్రాణిపై మరో ప్రాణి ఆధారపడి బతుకుతున్నాయని

బతకడానికి ఎదుటి ప్రాణిని చంపుకు తింటున్నాయని

ఆకును పండును కాయను తినే సాత్విక జీవులు కొన్నైతే

రక్తమాంసాలకై కోరలు గోర్లతో కృరంగా ఉన్నా జీవులు

బయటికి కనిపించే రంగురంగుల పక్షులకు

ఎగిరిగంతులేసే అమాయక జంతువులకు

కిచ్ కిచ్మనే చిట్టిపొట్టి పురుగులకు

జీవన్మరణ పోరాటమే నిత్యం

ఆధిపత్య కృరత్వం వల్ల

ఆధిపత్యమంటే ఎవరిదని చూస్తే తెలిసింది

మనిషనే ప్రమాదకర విష జంతువుదని

తెలివి పెంచుకొని అడవిని అలికి

అందమైన కోటలను

పేక మేడలను కట్టి

ఆకాశానికి విషపుగోట్టాన్ని తగిలించి

తానూ చెడింది కాక

లోకాన్ని చెరుస్తున్నాడీ మూర్ఖుడు

వాడికి వాడే పోటి పడి

భూమికి గీతాలు గీసి

పంచుకొని యుద్ధాలు చేస్తున్నాడు

ప్రకృతిని చిదిమి దీపం పెట్టుకుంటున్నాడు

సకల జీవాలకూ పెడుతున్నాడు

కోపం తట్టుకోలేక శపించాను

ఒక్క క్షణంలో ఈ మనిషి వెయ్యి ముక్కలవ్వుగాక అని

వెంటనే పెద్ద శబ్దంతో ఒక విస్పోఠనం

ఉలిక్కిపడి లేచాను నిద్రలోంచి

నాపై నేనే సిగ్గుపడుతు

కృష్ణ మణి

ఎక్కడ నా తల్లి

ఎక్కడ నా తల్లి

_______________ కృష్ణ మణి

ఎదురొచ్చిన గుంతను ముద్దాడిన నొసలుకు

భూతల్లి దీవనల దుమ్ము

కనుపాప చూసింది

కొండలా నిలుచున్న మట్టి ముద్దలను

అ మట్టి ముద్దల నడుమ ఉదయించిన సూరిడల్లె

పరుగున వస్తున్న బిచ్చగత్తె

అయ్యో నాయనా ఎంత పనయ్యిందని భుజం తట్టి లేపి

ఒళ్లో దాచుకుంది తలను

అప్పుడు మా అమ్మే గుర్తొచ్చింది

తల కార్చిన రక్తం కన్నా

నా మనసు కార్చిన కన్నీరే ఎక్కువ

కళ్ళు తెలిచే సరికి ఏసీ గదిలో ఉన్నాను

ఆ తల్లి ఎక్కడని చూసాను

అయస్కాంతానికి నిలుచున ఇనుప రజనులా నా వాళ్ళు

వెళ్లి వెళ్లి ఆ గుడిసెల ముందే కూలావేందిరాని

ఏటకారపు పలకరింపులు

చెంపలు వాయించాలనే కసి

కాని

ఏం చెయ్యను

రెండు చేతులకు ఫ్రాక్చర్ పట్టీలు

ఆమెను చాలాసార్లు వెతికాను అక్కడ  

ఇప్పుడు ఆవిడ అందరిలో కనిపిస్తుంది

చిరునవ్వులతో దీవనలిస్తూ

కృష్ణ మణి

పండుతాటికల్లు

పండుతాటికల్లు

_______________కృష్ణ మణి

గుల్ఫారం దంచి

లొట్లు నిమ్పిండు గౌండ్ల రాజన్న

అట్ల నింపిండో లేడో

గప్పుడే దిగిన్రు

ఎల్లిగాడు మల్లిగాడు

పెడ్లాం పిల్లలను

గాలిదేవునికి గిరివిబెట్టిండు ఎల్లిగాడు

పెండ్లికానక

దుకాన్లనే ముంతతోని సంసారం జేస్తుండు మల్లిగాడు

మాటలు జూస్తే

మూటలు నిండుతయి

బతికిశెడ్డ దొరలమని

గాలిల కోటలు కడ్తరు సొక్కమైనోళ్ళు

శింపిరి గడ్డం మాశిన బట్టల కశీరు దూలాలు

ఎల్లిగాని నొసలుకు

సూరెండ గుచ్చితే అర్దమయ్యింది

అద్దుమరాతిరి ఇల్లు జేరింది

బరిగడుపున తిందామంటే

పెండ్లాం సదువుడికీ ఎక్కడలేని రోషం

పిల్లలు జూస్తుండంగ

తల్లి ఈపు అట్టలు దేలినయి

ముద్దు జెద్దామంటే

గూట్లపిట్టలోలె బెదురుతరు పొరలు

ఎవడు జెప్పిన తిప్పలురా ఎల్లిగా

ఏం బతుకురా నీది

బతికినా సచ్చినా

లెక్కలకు రాని పురుగువి

అని నాయినమ్మ కలకలానవట్టే

మన్సు మర్లి

సంసారం చింత జెయ్యవట్టే బుద్ధిమంతుడు

అంతల్నే వొచ్చిండు మాయల మల్లిగాడు

ఓ ఎల్లన్నో ... ఏం సుఖమే నీదో

రాతిరి ఒదినే పండనియ్యలేదా ఏందని పరాచకం

ఎల్లిగాని పెడ్లాం పన్లు పటపటాని కొర్కవట్టింది

జెంగిలి బాడ్కావ్ అనుకుంటా

పెండ్లి జేస్కొని కాలవడరాదురా మల్లిగా

అని ముసలమ్మ సాపెన

మా అన్నని జూస్తలేమే పెద్ద నాయనమ్మ

ఏగుతుంది సాలదా

ఇంక నాకెందుకే అని

ఎల్లిగాని చెవిల జొర్రీగ గుయ్యిమనట్లు

ఓ ఎల్లన్న

ఎల్లే జల్ది

పండుతాటికల్లు తెచ్చిండు జంగన్న

అని మెల్లంగ గెల్కిండు

ఇంకేంది నాల్కె జివ్వుమని

ఇంట్ల నిలవదనియ్యద్

దీని బర్రె మొకం ముండది ఇదొకటి నా పానానికని

అంగేసుకుంటా సరసరా ఆకిలి దాటి

ఉయ్యాల ఊగినట్లు ఉర్కవట్టే

సిగ్గు శరం లేనొడు ఏంజెప్పాలె

కృష్ణ మణి

9866767875 / 7013851501